Het nieuwe jaar is ingezet, tijd voor het beloofde deel 2 van de zelfreflectie!
Sinds m’n vorige blogpost heb ik er nog veel over zitten nadenken en met verschillende mensen besproken. Wil ik nu echt een zijsprong doen in m’n carrière? Iets richting sportgeneeskunde? En wat dan? En waarom?
En de conclusie is dat ik er nog steeds niet helemaal uit ben.
Met een klein beetje herhaling:
Wat wil ik alvast niet doen?
Het is allesbehalve mijn ambitie om een echte allround sportarts te worden. Ik zoek geen volledige 180 graden carrièreswitch, ik wil mijn huidig werk niet opgeven, en ik ben niet de persoon om een algemeen sportspreekuur te houden. Blessure werk etc, dat boeit me minder.
Wat zou ik dan mogelijk kunnen doen?
Dat weet ik al wel. Wat me het meest interesseert en ook het meest raakvlakken heeft m’n echte job is inspanningsfysiologie. Alles wat te maken heeft met testen, lactaat, drempels, VO2max, VLamax, SmO2, etc etc. Ik merk steeds weer dat dit me intrigeert en fascineert. Hoe werkt het lichaam? Wat gebeurt er nu effectief in het lichaam tijdens een inspanning? Wat is voor die specifieke inspanning nu de beperkende factor voor die specifieke atleet? Wat doet training? Hoe specifiek kan je nu trainen?
Op mijn werk doe ik nu al dagelijks inspanningstesten bij patiënten met (vermoeden van) allerlei hartproblemen. Ook hier zijn we op zoek naar de beperkende factor, de oorzaak van de klachten zoals pijn op de borst of kortademigheid of conditieverlies. Dus dat stukje zou ik graag verder uitdiepen naar gezonde mensen en meer bepaald naar sporters. Uitzoeken hoe en wat iemand best gaat trainen om beter te worden.
Waarom zou ik dat doen?
Dat blijft het heikel punt. Enerzijds is het zoals al gezegd om een nieuwe uitdaging te hebben. Iets nieuws uitzoeken en opstarten, bezig zijn, mentale prikkels, routine doorbreken etcetera. Maar is er anderzijds niet het gevaar dat ik hier na 2-3 jaar ook al weer op uitgekeken ben? Als het nieuwe eraf is? Als het meer wordt dan een interesse of hobby? Ik vind het leuk om dingen uit te zoeken en uit te leggen aan geïnteresseerde vrienden. Maar zit ik er echt op te wachten om in de sportwereld te werken? Een spreekwoordelijke koperen plaat aan de gevel te hangen en praktijk te openen? Me te begeven tussen de coaches en de personal trainers? Wil ik daar tijd voor vrij maken? Is het niet gewoon een excuus om een van die “recreanten met de zotste snufjes” te zijn waar Tim Moriau in deze overigens interessante podcast over vertelde?
Wat Kristian Blumenfelt hier doet en veel doet lijkt me dus wel cool. Testen, testen, testen. Maar is dat nuttig? Beetje over the top? Of net niet?
En is dat zakelijk een slimme zet?
Dat is ook een heikel punt. Met de huidige job verdien ik mooi mijn boterham, daar kan ik niet omheen. Een volledige switch naar sportarts zou een flinke stap terug zijn, en daar heb ik geen zin 🙂
Maar wat zou dat nu opleveren om inspanningstesten aan te bieden? Akkoord, het is uit interesse en hobbyisme dat ik die zou doen, maar dat betekent niet dat ik het gratis moet doen. Credits en dikke merci aan goeie vriend P om mee een ‘bierviltjes business plan’ op te stellen. Even concreet: Om meer te kunnen doen dan een standaard lactaat test, zou ik uitbreider willen gaan met lactaat, VO2 en VCO2 en SmO2 meting. Wat heb ik daar voor nodig?
- ergometer / rollen / fiets: ik heb net een nieuwe Wahoo KICKR gekocht (900€) die ik dan zakelijk kan inbrengen 😉 de fiets neemt de klant zelf mee
- ademanalyse apparaat: een opstelling zoals in het ziekenhuis kost al gauw 30 à 40.000 €, dat is te fors en overkill. Mogelijke toestellen zijn de PNOE (+- 10.000 €, lijkt me meest interessant wetenschappelijk gezien) of de VO2master (+-5000 €, goedkoper en compacter maar geen CO2 meting, maar heel flexibel en ‘goed genoeg’ voor wereldkampioen Blumenfelt), naast aankoop nog een jaarlijkse onderhoudskost van 500 € (O2 sensor, kalibratie) en disposables per test ? €
- lactaatmeter: Lactate scout 4 (+- 400€) en enkele € disposable teststrips en lancetten per test
- spierzuurstof meter: Moxy monitor (+- 1000€)
- af en toe een cursus of bijscholing
Laten we ruim rekenen en zeggen dat ik een investering van 15.000€ doe en die wil ik op 3 jaar afschrijven, dan kost dat dus 5000€ per jaar, met een jaarlijkse disposable kost van 1000€ om gemakkelijk te rekenen -> 6000€ kosten per jaar.
Als ik zo rondkijk dan kan je voor een inspanningstest met VO2 meting 150 à
200€ vragen. Ik wil een top test aanbieden, maar wil ook toegankelijk zijn. Laten we een ‘lage’ prijs vragen van 150€ en ik plan elke week 1 test in: 50 weken x 150€ = 7500€
Dan houd ik er dus bruto 1500€ aan over, grofweg 750€ na belastingen… of 15€ netto per test waar je al gauw een uur mee kwijt bent…
En dan vergeet ik nog het praktisch aspect. Doe ik zulke testen bij mij thuis? Of werk ik samen met mijn coach of een andere coach uit Kalmthout, of met een goede kinepraktijk? Vraagt die ook een vergoeding of deel van de opbrengst?
Is het het waard om al die moeite te doen voor deze al bij al magere winst? Al een geluk dat het niet mijn day job is en er dus niet van moet kunnen leven. Is er überhaupt wel een markt om 50 van deze testen per jaar te kunnen verkopen? Er zijn al zoveel partijen die dit of iets soortgelijks aanbieden. Waarom zouden mensen voor mij kiezen? Wat is de meerwaarde van mij als arts om deze test uit te voeren en is al dit testen echt wel zinvol? Kan ik met gerust geweten dit soort testen verkopen aan recreatieve sporter die gewoon iets fitter wil worden en er het meest bij gebaat zijn om gewoon consistent een schema te volgen en af te werken, waar het helemaal niet om de prestatie en de exacte hartslagzones gaat maar gewoon op een rustige, verantwoorde, gezonde en blessurevrije manier naar een sportieve levenstijl te evolueren?
Of overdenk ik alles teveel? Zou ik niet gewoon de sprong in het diepe wagen? Beetje ondernemerschap en ambitie tonen. Wat heb ik er bij te verliezen behalve een voor mijn onderneming te dragen en niet onoverkomelijke investering?
Twijfels, twijfels, twijfels…