Gisteravond is het 2022 seizoen van de Antwerp Orienteering Series van start gegaan. Leuk en laagdrempelig concept: 1x per maand kan je op een donderdagavond in Antwerpen meedoen met een city sprint. Wil je gewoon kennis maken met orienteering, je skills verbeteren of gewoon kei hard knallen en voor de winst gaan? Kan allemaal ☺️
Ik had er erg veel zin in en voelde me goed in form. Dus ik ging voor een goeie tijd. Als ‘opwarming’ eerst de korte omloop gedaan met de GoPro op m’n borst, en nadien nog de lange omloop.
Resultaat? Korte omloop: 4e van 16, lange omloop: 5e van 26. Dat is mooi! Een paar foutjes gemaakt waardoor ik tijd verloor, maar op de loo-stukken toch steeds om en bij de 4’00/km kunnen aanhouden. Ging goed!
Op de doma (digital orienteering map archive) van de club kan je mijn kaarten en de gelopen routes terugvinden. Het leuke van de analyse achteraf is dat je goed kan kijken waar het beter kan. Zo heb ik op 1 punt toch duidelijk de verkeerde route gekozen. 37 seconden ben ik hier kwijtgeraakt!
Het nieuwe jaar is begonnen en het werd al goed sportief ingezet met een fietstochtje op 1 januari, een lange loop op 2 januari en een ochtendzwem vandaag op 3 januari. En ook weer een blogpost. We vliegen er met goede moed weer in. Eind oktober begin november waren er al tekenen aan de wand maar half november werd me duidelijk dat ik even een korte break nodig had. Hoewel ik me had voorgenomen om gewoon door te trainen, had ik toch wel nood aan een korte off-season. Zowel mentaal, fysiek als familiaal moest het gewoon even wat minder, de dagelijkse training kwam er ook gewoon niet meer van. En hoewel het uitermate frustrerend is om in Training Peaks dat CTL/fitness getal naar beneden te zien gaan, doet het toch wel deugd, en de goesting om de trainen komt vanzelf weer terug. Sinds half december zijn er (met uitzondering van de kerstdagen) weer overwegend groene vakjes in Training Peaks en gaat die fitness ook weer omhoog. Nu nog het zwemgevoel terugvinden na bijna 2 maand niet te zwemmen.
Traditiegetrouw geeft Strava op het eind van het jaar leuke overzichten om het afgelopen jaar te beoordelen. Zo ben ik 270 van de 365 dagen ‘actief’ geweest, voor een totaal van 374 uur (gem. 7,2u per week) waarbij ik 6732 km heb afgelegd. Wat me hierin het meest opvalt is dat ik afgelopen jaar zonder er al te veel bij stil te staan 1271 km heb gelopen waar ik in 2020 toch wat moeite moest doen om de 1000km te halen!
Als ik dan verder nadenk over sportieve hoogtepunten, moeten het wel de zaken zijn die hier al eerder op de blog zijn gepasseerd: Belgisch kampioen worden in sprint orienteering en het lopen van een sub 20 5k. Daar ben ik zelf het meest trots op. En ondanks deze succesjes op kortere, snellere events deed de 111 triatlon me ook wel zin krijgen in de middellange afstand wedstrijden.
Waar kijk ik nu naar uit voor komend jaar? Als eerste staat eind april mijn tweede marathon op de planning. Ik ben al volop bezig om stilletjes de kilometers op te bouwen, stiekem droom ik van 3u30 maar ik weet nog niet of dat realistisch is. 15 mei kan ik vervolgens mijn Belgische titel voor sprint orienteering gaan verdedigen 🙂 Wat betreft de triatlons moet ik nog eens goed nadenken. Sowieso enkele lokale sprint wedstrijdjes als de agenda het toelaat (bv. meetria, biratlon, lollepotters, sterke peer… ) of toch weer wat langer werk? 1/4? 111? 1/2?? Ik ben er nog niet over uit. En om een of andere reden ben ik afgelopen week plots naar tijdritfietsen aant kijken… weet niet wat hier de trigger voor heeft gegeven, maar er is altijd wel plaats voor een extra fiets zeker? 😀 En golf niet vergeten! ik moet er toch eens werk van maken om m’n handicap te verbeteren, het wordt genant…
Genoeg doelen om naartoe te werken, en er komen vast nog veel leuke events of tussentijdse targets op het programma. De sportievere levensstijl doet goed en wil ik nog wel even volhouden. Volgende week staat alvast een leuke uitdaging op het programma: de optimize indoor triatlon! 500m zwemmen in een endless pool, 19km zwiften en 4km op de loopband. Ben benieuwd! #sportersbelevenmeer 🙂
Ondanks het super gevoel na de kermisloop is het de voorbije 2 weken wat mis gelopen. Soms zit het gewoon niet mee…
De kermisloop had blijkbaar toch wel z’n impact op m’n lichaam, dat in combinatie met te weinig en slechte slaap zorgde ervoor dat ik 3 workouts heb geskipt. Vorige week nog wel netjes de geplande lactaattest afgewerkt, maar de rest van de week liep niet zoals gepland, familie, werk, … even andere zaken die de prioriteit kregen. En weer 4 dagen niet gesport. Daar zijn de gevreesde rode vakjes weer…
Zondag wel met A en T de Oesterdam gaan fietsen, maar dat voelde als een totale off day. Heel de tijd de indruk dat ik met 2 platte banden aan het fietsen was, m’n benen liepen vol en ben in het wiel van T gelukkig nog thuisgeraakt.
Pffff…
Toch iets gek. Een paar dagen niet gesport en ik heb al meteen het gevoel dat ik slecht bezig ben, de motivatie zakt weg en ik word lastig op mezelf. Kom op Stoffel, herpak je! Loopkleren aan en naar buiten!
Gisteravond was het de Kermisloop Putte Grens. Een populair loopevent hier in de streek. Kidsrun, 5k en 10k. Veel deelnemers, ambiance, muziek, toeschouwers, kermis. Heel gezellig. Dit jaar heb ik deze loop voor het eerst meegedaan. Omdat ik de laatste weken maar een vrij beperkt loopvolume had, bewust gekozen voor de 5k. Nog eens een poging wagen om mijn PR te verbeteren!
Begin van het jaar was ik op mijn eentje nog op enkele seconden van de 20 minuten gestrand, net als in 2018, ook toen had ik die 20 minuten net niet gehaald. Zou het me nu wel lukken?
Het was een mentaal vermoeiende dag geweest en tijdens het opwarmen had ik maar een zozo gevoel in de benen. Maar goed, wie niet waagt niet wint! Goed voor in het startvak gaan staan, nog een minuutje of twee in spanning wachten op het startsignaal. 3, 2, 1 Go! Tijdens de eerste 500meter werd ik bijna omvergelopen, links en rechts ellebogenwerk, overal kwamen veel te enthousiaste mensen mij voorbij gelopen, ik keek op mijn uurwerk, tempo: 3’15/km!! Wat is me dat hier seg? Snel inhouden want anders zou het niet lukken. Vervolgens dus gas terug en proberen een mooi tempo van 3’55 a 4’00 zoeken. Ik weet dat 4’00 me wel lukt van de recente oriëntatielopen, maar daar heb je toch altijd een paar korte rustmomentjes. Het zou nu kwestie zijn om net onder de 4 te blijven, en ook vol te houden.
Dus stabiel tegen de 4’00/km aant lopen, en 1 voor 1 haalde ik al die te snel gestarte lopers weer in, het ging vlotjes, heel goed gevoel. Ik was bewust niet tot het alleruiterste aan het gaan om te vermijden dat ik na 3 of 4 km zou inzakken. Als het op 4,5 nog goed voelde kon ik dan nog altijd versnellen.
En het voelde goed, elke kilometer gaf mijn Garmin geruststellende cijfers, goed bezig, netjes op schema, ademhaling onder controle, de 20 minuten ging lukken!
Na de laatste bocht kwam de finish in zicht, nog 3-400meter te gaan met in mn ooghoek een 18 op het uurwerk. YES! Aanhouden, versnellen, mega smile op mn gezicht! Het was gelukt! De finish over en afgeklokt op 19:39! Wauw, dat had ik niet gedacht…
Super content om onder de, voor mij magische, 20 minuten drempel te gaan. Ik zat er in 2018 al dicht tegen aan, in 2019 leek die tijd ver weg, maar begin dit jaar kwam het weer in zicht. En nu is het gelukt 🙂
Nu is de vraag hoe ik deze vorm vasthoud, hoe blijf ik een sub20 loper? En volgend jaar richting 19? En de 10k, zou ik dat tegen de 40 minuten kunnen? Leuke uitdagingen voor het komend seizoen!
Eens kijken naar de PR’s en waar ik vandaan kom sinds de eerste dat ik non stop 5k kon lopen:
Tijd om een mogelijk terugkerende rubriek in te voeren: #fascinerendefysiologie
2 weken geleden deden we op de ACK training een test voor de 400m. Semi officieel, per 4, ieder in een aparte baan, de juiste startlijnen en de reuze chrono. Super plezant, helemaal echt! En dat zie je dus ook in de data 🤓
1. Rustig wandelen naar de start lijn. Hartslag nog rond de 100 van de training voordien.
2. Klaarstaan op de startlijn, wachtend op het startschot. Hartslag? Baf! Direct naar 120! Gewoon aan het wachten 😂 op een weinig betekenend startschot 😂 maar dus toch nerveus 🤪
3. De 400m lopen: veel te hard begonnen en dan steeds trager en trager, tot een kleine versnelling in de laatste 20-30 meter. Laatste sprintje er uit persen! Ik had echt wel alles gegeven…
3-4. Beetje gek hartslag beloop, ik vraag me af hoe accuraat het is. Ik zou niet verwachten dat mijn hartslag op 160 aftopt tijdens de sprint. Misschien door echt overdreven sprinten? Anders ademen? Soort valsalva maneuver en daardoor te hoge intrathoracele druk en hartslag daling? Ik had echt wel alles eruit gehaald en de laatste paar meters voelde ik een wat rare gewaarwording, beetje licht in het hoofd. Is dat omdat m’n hartslag daalde? En dan die snelle dip direct nadien? Geen idee 🤷 als iemand suggesties heeft…
Consistency is key schreef ik in een vorige post. Tijd om eens de voorbije gecoachte jaren globaal te bekijken.
Hier onder volgen een aantal overzichten van de TrainingPeaks performance management chart. De wat? Voor de lange uitleg moet je maar op de link klikken, maar heel kort gezegd geeft de PMC een overzicht van hoeveel je traint en hoe fit je bent. We zien op de grafiek de fitness (chronic training load, blauwe vlak), de fatigue (acute training load, roze lijn) en de form (training stress balance, gele lijn). Vroeger was dit iets kenmerkend voor het TrainingPeaks analyse platform, maar tegenwoordig zit dat ook op de meeste andere software platformen, ook bij het betalende Strava deel kan je dit vinden.
Maar wat toont dat dan? Per training wordt een training stress score (TSS) berekend. Een formule die grofweg aan de hand van je hartslag en de tijdsduur berekent hoe zwaar een training was. Als gevolg zal, naarmate je fitter wordt, een exact dezelfde training met een lagere hartslag een lagere TSS opleveren: 10 km aan 10 km/u lopen was 5 jaar geleden veel zwaarder dan nu. Ik zal nu dus een pittigere training moeten doen voor dezelfde TSS. In dat opzicht is de TSS dus een relatieve parameter en kan je die gebruiken om mensen en trainingen met elkaar te vergelijken. Of zo interpreteer ik het toch. Als Eliud Kipchoge een easy trainingsmarathon op 2u30 loopt bijvoorbeeld, dan zal hij een lagere TSS hebben dan ik op een marathon van 4u. Hoewel ik anderhalf uur trager ben, heeft mijn lichaam meer en langer afgezien😅
Nu wordt die TSS per training berekend. De ‘fitness’ of CTL maakt een gewogen gemiddelde van de TSS over de laatste 42 dagen. Het geeft aan hoeveel je relatief gezien doet en ook wat je lichaam aan kan qua training.
De ‘fatigue’ of ATL is een gewogen gemiddelde van de TSS over de laatste 7 dagen. Hoe zwaar was de voorbije week? Ben je moe of niet? Deze lijn gaat meer zigzaggend op en neer en toont iets meer de zwaardere weken en de recovery weken.
De ‘form’ of TSB is grofweg fitness min fatigue. Als je een paar weken goed getraind hebt, en dan een week rustig tapert, dan ga je in supercompensatie, schiet de gele lijn omhoog en ben je race ready 😀
De schaal is niet altijd hetzelfde, voor de vergelijking heb ik telkens een stippellijn op CTL van 80 gezet. Op het einde van deze post meer daarover.
Jaar 1: zomer – oktober 2017
Mei/juni 2017 een mailtje gestuurd naar coach Ben en enthousiast beginnen sporten, redelijk snel de training opgebouwd en dan op een plateau van 65-70 CTL uitgekomen. Netjes, verantwoord, gecoacht sporten. Geen opvallende pieken of dips. Een mooi begin.
Jaar 2: oktober 2017 – oktober 2018
Redelijke constant getraind herfst en winter. Kleine dip/pauze eind oktober. Pieken in januari en maart door het registreren van snowboarden als training… Dan eigenlijk een redelijk stevige opbouw in de lente richting 100 CTL, ik geloof dat echtgenote S toen zei dat ik ook eens thuis moest zijn en dat ik aan het overdrijven was 😬
Vervolgens een forse dip half augustus, en echt weinig trainen vanaf half september, ik had er even genoeg van, tijd voor decompressie. Toch nog halve marathon gedaan half oktober met te weinig lange looptrainingen, resulterend in een pijnlijke knie. Na een leven zonder echt iets van sport te doen, had dit jaar misschien toch wel z’n tol geëist.
Jaar 3: oktober 2018 – oktober 2019
De trainingsbreak hield aan tot half november. Ben waarschuwde al dat dit niet te lang mocht duren, de kostbare, rustig opgebouwde conditie zou als sneeuw voor de zon verdwijnen! Vervolgens weer rustig de training opgebouwd. In maart een plotse stijging, weer door het registreren van snowboarden (niet helemaal correct maar dat vlakt later weer uit in de curve). En dan weer een piek in ATL door een leuke fiets trip naar de Vogezen met een deelname aan de mediofondo Les Trois Ballons. In de zomer nog verschillende lokale sprint triatlons en dan taper voor m’n eerste marathon! Ik voelde me in topvorm!
Als ik deze curve bekijk eigenlijk een heel mooi rustig opgebouwd trainingsjaar resulterend in een heel fit en voldoen gevoel.
Jaar 4: oktober 2019 – oktober 2020
De boog kan niet altijd gespannen staan, dus ook in die winter toch weer een pak minder gaan doen. Vrij constant rond een CTL van 60, ik weet nog dat ik m’n motivatie wat kwijt was geraakt, er kwamen opmerkingen van Ben over de rode vakjes in Training Peaks… en twijfel.. waarom betaal je een coach als je 1/3e van de trainingen niet doet. Ik heb er niks aan, en Ben kan er niks mee. En toen kwam Corona, de wereld ging op slot en ik kreeg een stevige (niet Corona) longontsteking… 2-3 weken totaal out en zo slap als een vod. Daar ging de conditie. 😕 Gelukkig heb ik het nadien toch nog redelijk kunnen opbouwen tot weer een piek in september. In de korte periode waarin sport events mogelijk waren, deed ik mee aan een plezante triple super sprint in Lille: 🏊🏻♂️🚴🏻♂️🏃🏻♂️🏊🏻♂️🚴🏻♂️🏃🏻♂️🏊🏻♂️🚴🏻♂️🏃🏻♂️!
Jaar 5: oktober 2020 – nu
Het afgelopen jaar. Blijkbaar toch vrij goed en consistent blijven trainen in de winter rond een CTL van 70, alleen verliep de opbouw in de lente moeizaam. Telkens het omhoog ging richting de 80, kwam er weer een periode met geskipte workouts. Geen specifieke reden of gebeurtenis, maar het lijkt dat er telkens gewoon wat tussenkwam en de langere of zwaardere trainingen een paar keer werden overgeslagen. Nefast voor de conditie dus… April en mei werd wel goed getraind en dit blok werd afgesloten met m’n eerste triatlon in het post corona tijdperk, de 1/8e The Cave triathlon. Inmiddels was ik voor controle bij de dermatoloog geweest (ik heb ontzettend veel moedervlekken) en er moest een plekje weggehaald worden. Hechtingen, 2 weken niet zwemmen en liefst eigenlijk ook weinig sporten… ik had het op voorhand wat weggepoetst, zo erg is dat allemaal niet, gewoon sporten… maar dokters zijn notoir slechte patiënten… een snee van een aantal centimeters midden op je rug is toch best vervelend en geeft spanning en ongemak, de conditie nam weer een duik 😔
Met wat ups and downs en de Sterke Peer triathlon heb ik me dan toch nog redelijk kunnen voorbereiden op de 111 en werd het startschot voor deze blog gegeven!
Bon, een wat langere post dan gepland, welke lessen kan ik nu trekken uit al het bovenstaande?
Wat kan mijn lichaam aan? Hoeveel training kan ik hebben voordat ik te moe word of dat de rest van het leven er onder gaat lijden? Wanneer verlies ik motivatie en zeg ik “tis efkens goed geweest”. Als ik bovenstaande charts bekijk, lijkt de grens zo een beetje rond de 70-80 CTL te liggen. Daar zit ik een beetje tegenaan te zweven en lijkt dus voor mij een redelijke target. Is dat veel? Genoeg? Goed? Hoe hoog je dit wil hebben is een hele goede vraag… maar als grove inschatting van hoeveel training Ben me moet geven is dit misschien wel een goede baseline. Het mag en kan natuurlijk rustig opbouwend hoger komende lente en zomer. Voor deze winter zal ik goed evenwicht moeten houden tussen de opbouw naar mijn tweede marathon en de rest van de trainingen om het geheel niet te zwaar te maken.
Nog een kleine gedachte, mijn niveau op een CTL van 80 is nu normaal gezien ook niet hetzelfde als in 2017, het geeft alleen maar aan hoeveel ik heb getraind. Hoe ik effectief presteer en (hopelijk) iets beter ben geworden, is voer voor een volgende post. (Als ik hier een denkfout maak wat betreft de CTL hoor ik het graag, maar zo begrijp ik het toch… 🤷. Geen gemakkelijk topic alleszins, er zijn zeer lange discussies hierover te vinden op internet…)
Met de marathon eind april als eerste A race zal de focus komend half jaar vooral op het lopen komen te liggen. En dat komt ineens goed uit voor de orienteering en het verbeteren van mijn zwakste onderdeel in triathlon. Niet dat ik zwemmen en fietsen aan de kant zet, maar ik wil wel eens kijken tot welk niveau ik m’n lopen kan krijgen.
Er zijn nog meer dan 6 maanden voor de marathon, dus tijd genoeg om rustig op te bouwen. Elke 2 weken gaan we rustig aan het loopvolume opbouwen en stilletjes aan zal ook de loop snelheid wel volgen. Van weken met 20-25km naar uiteindelijk weken van >60km. Het overstappen van de woensdag naar de dinsdagavond groep (volwassenen beginners -> gevorderden) bij ACK en bijhorende uitdaging door de snellere mannen zal hierbij een goede hulp zijn.
Samen met goeie vriend T zullen in de winter nog wel een aantal Ardennen trails passeren. Ook het oriënteren blijft in de winter gewoon doorlopen
Om echt goed trainingzones te bepalen en ook de evolutie te kunnen objectiveren ga ik in oktober alvast een eerste lactaattest inplannen. Ben benieuwd!
Naast de wekelijkse training schema’s en korte heen en weer feedback, zit ik af en toe ook wat langer samen met coach Ben. Zo hebben we gistermiddag een goeie babbel gehad, afgelopen triathlon seizoen besproken en al in grote lijnen de doelen voor volgend jaar uitgestippeld. Ook kwamen de gedachtes die ik hier eerder al had neergeschreven aan bod. En spraken we over leuke sportgadgetterij maar dat komt op een later tijdstip nog wel aan bod 🤓
Kort samengevat is er 1 duidelijke boodschap: consistency is key! Afgelopen jaar is wel te merken dat ik periodes netjes getraind heb, maar ook periodes heb gehad waarin er toch teveel gaten in de training zaten. En als het dan toevallig 3 weken op rij de lange loop, of de lange rit zijn die wegvallen, ja, dan is er geen progressie te verwachten. En dat geeft direct ook het antwoord op een eerdere bedenking: is dit mijn genetisch potentieel? Nee. Maar mijn huidig niveau is het resultaat van mijn niet altijd consistente training. Hoewel ik de voorbije 5 weken praktisch alles gedaan heb zoals gepland, kwamen er voordien toch te vaak rode vakjes in m’n Training Peaks.
De voorbije 3-4 jaar nam ik in oktober/november telkens een echte break van trainen, het was dan even genoeg geweest en moest dan toch even ‘decompresseren’ zoals dat heet. Maar als gevolg daarvan nam mijn conditie telkens een duik en begon het opbouwen telkens opnieuw van een lager niveau. Conditie komt te voet en gaat te paard is een toepasselijke uitdrukking. Dus it jaar in de off-season gaan we het anders aanpakken! Proberen goed consistent door te trainen zoals de voorbije weken en een goed evenwicht zoeken tussen de verschillende facetten van het leven. Er is nog zoveel meer dan sporten natuurlijk. Sportgerelateerd is voeding en slaap belangrijk, maar belangrijker zijn de andere zaken: gezin, familie, huishouden, werk… Er gewoon zijn voor de dochters en echtgenote… hoewel ik recent een frisse en beter gefocuste sportmotivatie heb gevonden mag ik dat laatste niet uit het oog verliezen. Prioriteiten stellen…
Wat zijn dan zo de doelen voor 2022?
1. Een marathon. Tussen 3u30 en 3u45. Na Eindhoven in oktober 2019 (3u58) wil ik dit toch nog eens doen, samen met goeie maat G die een jaar geleden ook goed zijn sportieve kant heeft ontdekt. Voorlopig hebben we de Marathon van Zeeuws-Vlaanderen uitgekozen op zaterdag 23 april. Maar de inschrijvingen zijn nog niet geopend en er staan al heel wat mensen met een voucher van 2021 op de startlijst.. Maar dit is sowieso dé A race.
2. Naast de lokale 1/8 triathlons in de zomer (B races) wil ik nog eens een 111 of misschien eens een 70.2 (2e A race) doen. Hiervoor heb ik nog geen event uitgekozen. De 111 van Bilzen is maar 4 weken na de geplande marathon, dus dat ik niet ideaal. De 70.2 in Zwitserland misschien? Combineren met een bezoek aan de broer? Maar dan weet alleen weg van huis. Geen idee, ik moet de wedstrijd kalender nog goed bekijken, er zijn genoeg goede wedstrijden in België. Verder heb ik nog een inschrijving voor de Zwintriathlon 7 september 2022 na de geannuleerde 2020 én 2021 edities…
3. Orienteering. Plezier maken, genieten van deze loopjes, ook eens in het bos in plaats van alleen in de stad. Kijken waar ik me nog kan verbeteren, loop snelheid omhoog, kaartlezen en routekeuze verbeteren, gebruik maken van postenbeschrijving… en mijn Belgische titel verdedigen! 😂
4. Golf. Nog niet over gesproken op de blog, maar ook dát doe ik. Te weinig naar mijn zin, maar ik heb er wel plezier in. Ook zit een deel van het sociaal leven op de golfclub. Anderhalf geleden ben ik erin geslaagd handicap 36 te halen, maar sindsdien ben ik wat blijven steken. Het is wat gênant aan het worden. Een handicap ergens laag in de 20 zou wel mooi zijn.
Pfff Stoffel, waar vind jij toch de tijd om dat allemaal te doen? Ja, goeie vraag. Het wordt een goede oefening om alles mooi gebalanceerd en efficiënt ingepland te krijgen. Het voordeel is dat sporten je veel energie en goesting geeft en je zal me maar weinig voor tv zien zitten komende tijd (uitgezonderd Netflix en YouTube tijdens de komende indoor fiets trainingen). En goede nachtrust, dat zal nodig zijn, ik doe nog te vaak te laat het licht uit, de laat avond internet surf sessies moet ik meer achterwege laten, nochtans leveren die een schat aan fait divers en achtergrondinformatie over van alles en nog wat op…
Ik herinner me nog goed een terloopse opmerking van S na afloop van het event op 1 juli in Antwerpen centrum. “Seg Stoffel, ge doet toch mee aan het BK sprint? Ik denk wel dat ge een kans maakt hoor. Nee serieus, denk er maar eens over na!” Sindsdien stond 25 september in de agenda gemarkeerd. Hmmm, een Belgisch kampioenschap. Jaja Stoffel, dat zal wel, ik ben telkens wel bij de betere op de events van de club, maar dan nog. Geen illusies maken over een podium, zet dat maar uit je hoofd…
De weken passeerden en enige tijd was ik de enige ingeschrevene voor de h35-40 categorie, iets later waren we met 3. Wel handig dat ze bij orienteering in age groups van 5 jaar werken vanaf 35. Sja, als we maar met 3 zijn… een echt BK kan je het dan niet echt noemen, maar bon, podium gegarandeerd! Ik begon al wat meer te dromen. Op google maps toch al eens gaan piepen waar de wedstrijd gelopen werd. Een sociale woonwijk in Houtem, allemaal gelijkaardige huizen, kleine straatjes en enorm veel steegjes en wandelpaadjes. Interessant! Toen ik vorige week bij de afsluiting van de inschrijvingen keek stonden we ineens met 8. Oei, ik zou nu toch echt m’n best moeten doen. De medeclubgenoten die waren ingeschreven kon ik het best inschatten. B was de meest te duchten tegenstander, als hij een goeie dag had en ik een mindere… Verder bleek er nog een Waalse ex wereldtopper thans coach/ultraloper mee te doen. Ok, goud was dus niet haalbaar.
Hoewel het BK al enige tijd in de agenda stond, stond het jaarlijks uitje van S en haar apotheek team al eerder in de agenda. Vorige week kreeg ik mn starttijd: 12u17. In Vilvoorde. 50 minuten rijden. Dochter A heeft ballet van 11-14u en dochter P voetbal match in Ekeren 11u45-13u45. Probleem! Na de nodige whatsappjes gelukkig enkele sympathieke voetbal/ballet ouders gevonden die zich over A en P wouden ontfermen. Was ik buiten de top 3, kon ik gelijk naar huis, maar ik moest maar eens een goede dag hebben… Toch gênant als ze je naam afroepen en je komt niet naar het podium… Merci S, C en O! Toppers! Oneindige dank!
Wedstrijdbriefing: starttijd 12u17. Kaart klaarleggen (zonder te kijken!) op -1′, postenbeschrijving nemen, bekijken en in de houder steken op -2′, melden bij start en chip clearen op -3′. Voor die tijd nog een beetje opwarmen, borstnummer halen en opspelden en mn rugzak ergens wegzetten. Er was parking voorzien aan het treinstation, op 1,5km van de start… 11u A afgezet aan ballet en dan snel doorgereden richting Eppegem (Vilvoorde). Het ging nipt worden!
Gelukkig was het verkeer nog redelijk vlot. Toegekomen aan het wedstrijdcentrum al gauw enkele andere AO’s gevonden. B, J en J liepen dus ook in mijn reeks, we startten allemaal op enkele minuten van elkaar. Tussenin kwam nog die Waalse topper. Hoe zag die er ook weer uit? Loopt die hier al ergens? Zou hij het zijn? Nee, die misschien? Wachten tot de starttijd dan maar, hij stond om 12u16. Stiekem toch wel nerveus aan’t worden. Pfff wedstrijdstress, het hoort erbij maar toch wat ambetant. J startte 12u15. 12u16… hmmm waar was die Waal? Nergens te bespeuren… das een meevaller!
Deze sprint O wedstrijd is totaal anders dan de 111 triathlon van 2 weken geleden. Geen 3 uur op de fiets en tijd om ergens over te filosoferen. Nee. Van bij de eerste seconde is het volle bak gaan. Beginnen lopen, kaart omdraaien, noorden goed leggen, startdriehoek zoeken, kijken waar je bent en snel denken. In een microseconde beslissingen nemen: hoe loop ik naar post 1? En daar ging het al mis.. Achteraf bleek dat ik hier niet de enige was. Zelfs bij de elites liepen er heel veel van aan de start te snel door en werd het smalle steegje over het hoofd gezien.
Start – 1: Te snel doorgelopen en kleine steegje gemist zoals vele anderen.
Naar post 2 ging prima, naar 3 te ver doorgelopen en een omweg gemaakt en 3 zelf was even zoeken in een bosje, bij 4 heel goed gezien dat je niet langs de tijdelijke werfzone kon. Maar dan 5. Even gedesoriënteerd bij het oversteken van de drie graspleintjes, eerst te vroeg willen indraaien, dat iets te ver, terugkeren, niets zien en dan toch achter een bosje.
4 – 5: moeilijk te herkennen omgeving, alles in de wijk leek op elkaar, eerst te vroeg willen indraaien, dan te ver door en vervolgens zoeken achter een struik.
Vervolgens naar 6 een foute keuze gemaakt rond de vijver. Ik maakte een S bocht langs de westelijke kant van het water (en liep bijna een 70-jarige deelnemer omver), vermoedelijk omdat de vijver daar ietsje ‘korter’ is, maar een S bocht lopen is zowel trager als langer dan gewoon aan de oostelijke kant blijven en terugkeren.
5 – 6: foute routekeuze: die S bocht westelijk rond de vijver is langer en trager, beter oostelijk gebleven.
Verdorie toch, die eerste paar posten had ik nog wat wedstrijdstress en was ik niet heel fris aan het denken, maar gelukkig kon ik me nadien wel herpakken. Ik geraakte goed in oriëntatie modus en de verdere posten heb ik eigenlijk, al zeg ik het zelf, geen echte foute routekeuzes gemaakt. Het lopen ging vlot, ik zag in m’n ooghoek telkens ongeveer 4’00 min/km op het uurwerk, het kaartlezen ging vlot, telkens netjes het nummer van de controlepost gecheckt met de postenbeschrijving en het vinden van de posten ging vlot. Ik merkte wel dat ik echt tegen mn limiet aan het lopen was. Achteraf blijk ik een hartslagrecord voor 2021 te hebben gehaald 😅
Vanaf post 15 kreeg ik J in mn vizier die 2 minuten voor mij gestart was. Yes, ik ben goed bezig! en ik ben zelf nog niet ingehaald. J kwam steeds dichterbij en op 19 kon ik hem passeren. Bijna 20 gemist, maar dan recht naar de finish. Laatste punch en ik was er! Pfioew… chip laten uitlezen, spannend, ik zal me toch nergens vergist hebben eh… Nee hoor, alles in orde en een goede tijd. Voorlopig eerste, maar er kwamen nog 4 lopers achter mij 🤞🏻🤞🏻🤞🏻
Nadat de rest binnenkwam bleek al snel dat ik nog steeds de eerste was! Yes! Gewonnen! Belgisch kampioen!! Woohoo, voor het eerst in mn leven op een podium!!
Nu ja alles is relatief natuurlijk. Ik ben super blij en trots op de titel, maar we waren ook maar met 6. De echt goeie 35-40 jarigen lopen stiekem mee in de h21/elite reeks. En als ik m’n loop snelheid vergelijk met de h40 en h45 groep… langs de andere kant was ik wel sneller dan de beide h20 heren die de exact zelfde omloop liepen. (Voor elke age group is het parcours net wat anders, en iets korter naarmate de leeftijd stijgt). Maar bon: nen titel is nen titel en ik ben er blij mee!
Orienteering is al wat nerdy met dat kaartlezen, maar helemaal nerdy zijn de analyse mogelijkheden achteraf. Op Helga (een veelgebruikt resultaten platform) kan heb je een ‘coole’ splitviewer die laat zien wie welk been (of leg, stuk tussen 2 posten) het snelst heeft gelopen en hoe je post per post wisselt van positie in de rangschikking.
Hier zie je dat ik 4-5 dus inderdaad tijd verlies. Van 15 krijg ik het wat moeilijk en loop ik ietsje trager.Heel de wedstrijd in 1ste positie. Bij post 5 bijna ingehaald, maar vervolgens weer duidelijk 1ste. B liep duidelijk een betere tweede helft zoals hij zelf ook aangaf achteraf.
Nog niet vermeld op de blog, maar naast triathlon doe ik dus ook aan oriëntatielopen, aka orienteering. Als tiener heb ik dat ooit eens 1 of 2 keer gedaan met het gezin van mn beste vriend/buurjongen. Ik heb dat altijd wel interessant gevonden, maar destijds was ik dus alles behalve sportief… kaarten en alles wat daarbij komt kijken heb ik altijd al wel boeiend gevonden. En eens ik 1 keer ergens geweest ben, kan ik daar gemakkelijk een volgende keer weer naartoe rijden zonder instructies.
Kaart in de hand – chip rond de vinger – trots in AO💎 kleuren
Afgelopen jaar heb ik me, na al verschillende keren een event mee te doen, lid gemaakt van de Antwerp Orienteers. Een jonge, enthousiaste club die orienteering wat meer bekendheid wil geven. De AO richt zich vooral op city of sprint orienteering. Waar het klassieke orienteering een van oorsprong militaire sport is die in bossen en natuurgebieden wordt beoefend en er afstanden van 10 of meer kilometer worden gedaan, is sprint orienteering een ‘modernere, hippere’ versie. Je moet nog altijd kunnen kaartlezen, maar in een stedelijke omgeving kan je je veel gemakkelijker oriënteren op je omgeving. Ook gaat het echt om snelheid, een omloop is 3 a 4 km en je bent op 15 a 20 minuten klaar.
Maar goed, wat is dat nu oriëntatielopen?
Heel kort gezegd: je krijgt een zeer gedetailleerde kaart waar in vogelvlucht een route staat uitgestippeld. Startend bij een paarse driehoek, langs verschillende posten tot aan een dubbele cirkel. Deze route dien je zo snel mogelijk te lopen langs een route die je dus zelf uitstippelt aan de hand van de kaart. Bij elke post staat er een fysieke vlag die je kan registreren met een chip die je bij je draagt. Op het einde wordt de chip uitgelezen om te bevestigen dat je niet alleen alle posten hebt gevonden maar ook in de juiste volgorde!
Voorbeeld kaart voor een orienteering introductie tijdens de 2016 wereldkampioenschappen in Zweden.Wereldtopper Yannick Michiels nadert een controlepost / balise
